Ως λογοθεραπεύτρια παρατηρώ συχνά ότι όταν ένα παιδί δεν μιλάει καθαρά, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει θυμώνει ντρέπεται απογοητεύεται αποκτά χαμηλή αυτοπεποίθηση οι συνομήλικοι δεν έχουν υπομονή και συχνά απορρίπτουν ένα παιδί που δεν το καταλαβαίνουν επειδή δε μιλά καθαρά η οικογένεια αναλαμβάνει συχνά το ρόλο του μεταφραστή. Τα παιδιά που δε μιλούν καθαρά έρχονται πολλές φορές στη θεραπεία με τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους αιτήματα: K ορίτσι 5 ετών : Ζε σέλω να με κολοϊζεύουν. Ζε σέλω να μιλάω σα μωλό. (Δε θέλω να με κοροϊδεύουν. Δε θέλω να μιλάω σα μωρό.) Αγόρι 4 ετών : H γιατάλα γε με ταταλαβαίνει ται χυμώνω ται φωνάγιω ται μπαίνω τιμωγία . (Η δασκάλα δε με καταλαβαίνει και θυμώνω και φωναζω και μπαίνω τιμωρία.) Αγόρι 5 ετών : Μάθε μου να λέω Χλήστο. Ο Χλήστος όλο με κολοϊδεύει. Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν καταλαβαίνουν ότι δε μιλούν καθαρά. Όταν ζήτησα σε ένα αγόρι 4,5 ετών να επαναλάβει αυτό που μόλις είχε π...
Πολύ συχνά τα παιδιά τα παιδιά με ή χωρίς γλωσσικές δυσκολίες δεν απαντούν στην ερώτηση "Πώς τα πέρασες στο σχολείο;" Για να τα παρακινήσουμε να απαντούν στην ερώτησή μας, μπορούμε, αρχικά για κάποιες μέρες, να λέμε εμείς πώς περάσαμε τη μέρα μας, δίνοντας στα παιδιά ένα γλωσσικό πρότυπο να ακολουθήσουν, όταν εκείνα θα είναι έτοιμα. Αργότερα, μπορούμε να αρχίσουμε ένα παιχνίδι: "Θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Ο καθένας με τη σειρά του θα λέει κάτι που έκανε σήμερα. Θα αρχίσω εγώ πρώτη. Σήμερα το πρωί, ήπια καφέ και έφαγα δύο κουλουράκια στη δουλειά. Η σειρά σου!" Ακόμη κι αν το παιδί απαντήσει μονολεκτικά, συνεχίζουμε με τη δική μας σειρά. Με αυτόν τον τρόπο, προσφέρουμε σταθερά ένα γλωσσικό πρότυπο στα παιδιά. Είναι σημαντικό να μην κατακλύζουμε τα παιδιά με ερωτήσεις, γιατί αγχώνονται και είναι πιθανό να μη θέλουν να συνεχίσουν την αλληλεπίδραση. Αιμιλία Καββαδά Λογοθεραπεύτρια Μ.Εd. Στην Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση