- δυσκολεύεται να επικοινωνήσει
- θυμώνει
- ντρέπεται
- απογοητεύεται
- αποκτά χαμηλή αυτοπεποίθηση
- οι συνομήλικοι δεν έχουν υπομονή και συχνά απορρίπτουν ένα παιδί που δεν το καταλαβαίνουν επειδή δε μιλά καθαρά
- η οικογένεια αναλαμβάνει συχνά το ρόλο του μεταφραστή.
Kορίτσι
5 ετών: Ζε
σέλω να με κολοϊζεύουν. Ζε σέλω να μιλάω
σα μωλό.
(Δε θέλω να με
κοροϊδεύουν. Δε θέλω να μιλάω σα μωρό.)
Αγόρι 4 ετών: H γιατάλα γε με ταταλαβαίνει ται χυμώνω ται φωνάγιω ται μπαίνω τιμωγία.
Αγόρι 4 ετών: H γιατάλα γε με ταταλαβαίνει ται χυμώνω ται φωνάγιω ται μπαίνω τιμωγία.
(Η δασκάλα δε με
καταλαβαίνει και θυμώνω και φωναζω και μπαίνω τιμωρία.)
Αγόρι 5 ετών: Μάθε
μου να λέω Χλήστο. Ο Χλήστος όλο με
κολοϊδεύει.
Υπάρχουν κάποια παιδιά
που δεν καταλαβαίνουν ότι δε μιλούν καθαρά.
Όταν ζήτησα σε ένα αγόρι
4,5 ετών να επαναλάβει αυτό που μόλις είχε πει, μου απάντησε:
-Καλά
Αλικά μιλάω; Γεν
καταλαβαίνεις τι λέω;
(Καλά Αγγλικά μιλάω; Δεν καταλαβαίνεις τι λέω;)
Με τη λογοθεραπευτική
παρέμβαση
- το παιδί νιώθει ότι του προσφέρεται βοήθεια και θα τα καταφέρει
- σταδιακά η ομιλία του βελτιώνεται και γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή
- βελτιώνεται η αυτοπεποίθησή του
- μειώνονται τα αρνητικά συναισθήματα που σχετίζονται με τη δυσκολία στην ομιλία
- οι πιθανότητες να εμφανίσει δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή ελαττώνονται
- το πιο σημαντικό είναι ότι το παιδί αισθάνεται ότι οι γονείς του το αποδέχονται με τις όποιες δυσκολίες του και το στηρίζουν αποφασίζοντας να απευθυνθούν σε ένα λογοθεραπευτή.
Αιμιλία Καββαδά Λογοθεραπεύτρια M. Ed.