Ως λογοθεραπεύτρια παρατηρώ συχνά ότι όταν ένα παιδί δεν μιλάει καθαρά, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει θυμώνει ντρέπεται απογοητεύεται αποκτά χαμηλή αυτοπεποίθηση οι συνομήλικοι δεν έχουν υπομονή και συχνά απορρίπτουν ένα παιδί που δεν το καταλαβαίνουν επειδή δε μιλά καθαρά η οικογένεια αναλαμβάνει συχνά το ρόλο του μεταφραστή. Τα παιδιά που δε μιλούν καθαρά έρχονται πολλές φορές στη θεραπεία με τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους αιτήματα: K ορίτσι 5 ετών : Ζε σέλω να με κολοϊζεύουν. Ζε σέλω να μιλάω σα μωλό. (Δε θέλω να με κοροϊδεύουν. Δε θέλω να μιλάω σα μωρό.) Αγόρι 4 ετών : H γιατάλα γε με ταταλαβαίνει ται χυμώνω ται φωνάγιω ται μπαίνω τιμωγία . (Η δασκάλα δε με καταλαβαίνει και θυμώνω και φωναζω και μπαίνω τιμωρία.) Αγόρι 5 ετών : Μάθε μου να λέω Χλήστο. Ο Χλήστος όλο με κολοϊδεύει. Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν καταλαβαίνουν ότι δε μιλούν καθαρά. Όταν ζήτησα σε ένα αγόρι 4,5 ετών να επαναλάβει αυτό που μόλις είχε πει, μου απάντη